عسل در قران كريم

در قرآن کريم حضرت حق می‌فرمايد «خوردن عسل برای مردم شفاء است» «فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ»، واژه «شفاء» در قرآن، دربارهی خوردنی‌ها به کار نرفته است، مگر برای عسل و نام يک سوره‌ از قرآن، اختصاص به نحل (زنبور عسل) داده شده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اهميت عسل از ديدگاه قرآن و علم پزشکی صورت پذيرفت. مطالعه حاضر يک پژوهش مروری بوده که با بررسی متون و از طريق جستجوی اينترنتی و دستی خواص درمانی عسل را از ديدگاه قرآن و علم پزشکی مورد مطالعه قرار داده است. در علم پزشکی ثابت شده است که عسل به دليل رطوبت پايين، فشاراسمزی بالا و اسيدی بودن سبب توقف رشد عوامل عفونت‌زا می‌شود و پوشش استريلی روی زخم‌ها ايجاد می‌کند، پيامبر اسلام(ص) فرمودند: «لم يستشف المريض بمثل شربه العسل» «هيچ مريضی، به مانند نوشيدن عسل شفاء پيدا نمی‌کند.».بررسی‌ها نشان می‌دهد عسل برای درمان يا تقويت يا پيش‌گيری امراض پوستی، تقويت رشد طفل، سرطان، تنفس، کبد، صفرا، چشم و گوش، بينی و غيره مؤثر است. تاثير عسل طبيعی در بهبودی زخم‌های ديابتی، زخم سالک، کاربرد موضعی عسل بر زخم باز پوست موجب تسريع روند التيام زخم می‌شود. مصرف خوراکی شربت عسل خرما می‌تواند موجب افزايش ميزان پيشرفت طبيعی زايمان و انقباضات موثر رحم شده و در نتيجه نياز به سزارين را کاهش می‌دهد. با بررسی متون انجام شده می‌توان نتيجه گرفت که تأکيد قرآن بر استفاده از عسل در رژيم غذايی و اشاره به خاصيت شفادهندگی آن برای مردمان بی سبب نبوده و امروزه نيز علم پزشکی تأييد کننده خاصيت درمانی عسل برای بسياری از بيماری‌ها می‌باشد.